ელა-

1. რთული ზმნისწინი (ე- და ლა-: ე-მარტივი ზმნისწინია, - ლა- ნაწილაკი) 1. ჩვეულებრივ აღნიშნავს მიმართულებას ალმაცერად, გვერდით, ნაპირას ჩადენილი მოქმედებისა. ამ მნიშვნელობას მარტივ ე ზმნისწინს აძლევს ლა - ნაწილაკი.
   2. ზმნის უსრული სახის ფორმას აქცევს სრული სახისად
   3. აწმყოს ფორმას აძლევს მყობადის მნიშვნელობას
   
    

   1. ელა-სხაპუა გვერდით ცეკვა; ელა-ჯინა ალმაცერად შეხედვა; ელა-ჸოთამა ჩაგდება; ელა-ხუნა გარეთ (გვერდით) ჯდომა.
   

   2. ელა-სხაპუ ეცეკვა (შდრ. სხაპუ იცეკვა), ელა-ჸოთუ გარეთ, გვერდით დააგდო (შდრ. ოჸოთუ ააგდო).
   

   3. ელა-ნწყუნს ამოაძრობს (შდრ. ნწყუნს აძრობს), ელე-ნჯირუუ(ნ) გვერდით დაწვება (შდრ. ინჯირუუ(ნ) წვება).

   See also: ალა-, ილა-
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..
2. პრეფიქსი ზოგიერთი ზედსართავი სახელისაგან, განსაკუთრებით ფერის აღმნიშვნელთაგან, ოდნაობით ხარისხს აწარმოებს. {რ}ჩე თეთრი:ელა-რჩე ოდნავ თეთრი გვერდიდან, ზედაპირულად (შდრ. მო-რჩე მოთეთრო)
    

   ელა-ჭითე ზედაპირულად ოდნავ წითელი (შდრ. მო-ჭითე მოწითალო)