ნაწილაკი, ქართული აბა-ს ბადალი, აღნიშნავს: 1. მოწოდება-წაქეზებას
- : აბა სი დო აბა მავა: მ. ხუბ., 12 — აბა შენ და
- აბა მეო. აბა, სი გიჩქუ: მ. ხუბ., 9 — აბა, შენ იცი. 2. კითხვას: კუში სქუა კუ იჸიი..., აბა, მორო, მუ იჸიი? — კუს შვილი კუ იქნება..., აბა, სხვა რა იქნება? 3. დამუქრებას: აბა, ჯგირი დიამუშიში სქუა რე დო ვაურს ჸვანაშა! — აბა, კარგი დედამისის შვილია და არ წავა ყანაში! 4. დასტურს: აბა! ეჭყორდ კოჩქუ, ართი სქუა ჸუნდუ დო დოუღურუ! — აბა! ამოწყდა კაცი, ერთი შვილი (იგულისხმება ვაჟიშვილი) ჰყავდა და მოუკვდა. 5. დანანებას: ბრელი ვეხვეწი, მარა, აბა, საქმე გაფუნო დალური, ვაგამკეთუ — ბევრი ვეხვეწე, მაგრამ, აბა, საქმე გაქვს შემოლეული, არ გამიკეთა.
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..
to main page 
top of page