გლახა; ცუდი; სულელი; უცნაური, ახირებული. // გადატ. ეშმაკი.
- ართიანსჷ დუუძახესჷ, ჩიჩიე მუურცია
- ერთმანეთს დაუძახეს, გლახაკი მოდისო. : ი. ყიფშ., გვ. 90
- ჟირ ჩიჩიექ ბანძაშ მინდორს ვეგინტირუა
- ორი გლახაკი ბანძის მინდორზე ვერ დაეტიაო. : თ. სახოკ., გვ. 257
- მიდაჩოჩუ თუდო-თუდო ჩიჩიეცალო
- წაჩოჩდა ქვევით-ქვევით გლახასავით.: ი. ყიფშ., გვ. 65
- სი ჩიჩიე, ჸვახინდამი
- შე გლახაკო, შუბლწიდიანო.: მასალ., გვ. 101
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..
to main page 
top of page