ყბა (ი. ყიფშ., პ. ჭარ.); ლოყა, ღაწვი.
- ღვანწკი ჭითა უშქურჯგუა
- ლოყა წითელი ვაშლივით.: ი. ყიფშ., გვ. 146
- თოლც ჩილამური გოპუნცუ დო ღვანწკის გილმაჭვარჭვალუ
- თვალი ცრემლით მევსება და ღაწვზე წანწკარით ჩამომდის. : კ. სამუშ., ქხპს, გვ. 126
- ომარული ქოპუას, ღვანწკშა ქიმკომისვანდე
- ფერ-უმარული მქნა, ღაწვზე რომ წამისვამდე: ქხს, 1, გვ. 97
- ბების ღვანწკეფი ქერქილი აფუ
- ბებიას ლოყები დაფლეთილი აქვს.
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..
to main page 
top of page