ჸვა (ჸვას)

1. შუბლი.
    

   ხენწჷფე ჸვაშა ქიტოხუანცჷ

   ხელმწიფე შუბლზე ირტყამს (მაგრად). : ი. ყიფშ., გვ. 76

   ხეს ჸვაშა მიინჭანქჷ

   ხელს შუბლზე იშენ.: ი. ყიფშ., გვ. 162

   See also: დიდჸვამ-ი (დიდჸვამს), ჸუ̂ა (ჸუ̂ას)
2. ლაზ. ყუა//კუა//ღუა შუბლი (ნ. მარი).
   ყუა
    

   ვეგიაშქვა ურო, ვარა არგუნიში ჸვას გოტახუნქ

   არ დაარტყა ურო, თორემ ნაჯახის ყუას გასტეხ.

   ბერგიში ჸვა

   თოხის ყუა

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..