ა

1. ჩვენებ. ნაწილაკი აი; აგერ//აჰა.
    

   ა, პატონი, ჭკუა უღუნ-და, ათეს აღვენუუ: ი. ყიფშ., გვ. 4 — აი, ბატონო, ჭკუა თუ აქვს, ამას ექნება. ა ხორცი, ა ჸვალი, ა ჭკიდი, დოხოდი დო ჭკომი! — აგერ (//აი) ხორცი, აგერ ყველი, აგერ მჭადი, დაჯექი და ჭამე!

2. interj.
   აჰა.
    

   ა, თქვათ მეზოჯუნთო? — აჰა, თქვენც მიბრძანდებით?

3. მარტივი ზმნისწინი (იშვიათად იხმარება):
    

   ა -ხვადუუ შეხვდება; ა -ჸუნუუ წაჰყვება.

4. სხვათა სიტყვის ნაწილაკი, აღნიშნავს მესამე პირის ნათქვამს, ქართული ო'ს ბადალია:
    

   დოკვათი-ა ბრელი-ა ჯალეფი-ა -

   - დაჭერიო ბევრიო ხეებიო. ა'ს ზოგჯერ ე ენაცვლება: მორთი-ა//მორთი-ე, მიწიი-ა-ნი //მიწიი-ე-ნი, ქომობრთი-ა — მოდიო, რომ მითხარიო, მოვედიო. ა, ე, ო ხმოვნებზე ფუძედამთავრებულთან წინ ჩაერთვის ვ: მა-ვ-ა მეო; შხვა-ვ-ა სხვაო; ბამბე-ვ-ა ბამბაო; ოზე-ვ-ა ეზოო; თხოლო-ვ-ა თხლეო; კოტო-ვ-ა ქოთანიო...

5. კავშირებითი მწკრივსი მაწარმოებელი სუფიქსი:
    

   ჭარუნდ-ა-ს წერდეს; დოჭარუნდ-ა-ს დაწერდეს; დო-ჭარ-ა-ს დაწეროს;

   დოუჭარუდ-ა-ს დაეწეროს; ნოჭარუედ-ა-ს {და}წერდეს თურმე.

   See also: -აფ-
6. საწყისის მაწარმოებელი სუფიქსი:
    

   ჭარუ-ა წერა; ბირ-ა მღერა, სიმღერა; გურაფ-ა სწავლა...

7. მაწარმოებელი კნინობითი სახელებისა (იშვიათად):
    

   ბოშ-ა (შდრ. ბოში) ვაჟა (საკუთ. სახელი); კოჩ-ა (შდრ. კოჩი) კაცა (საკუთ. სახელი). იხ. ია. 2. რაიმე თვისების მქონეობის ან მსგავსების მაჩვენებლი: ქორაგიდ-ა მუცელი გიდელს რომ მიუგავს, მუცელგაბერილი; თუმაქუჩურუ-ა თმახუჭუჭა; თოლიგვირ-ა დიდი და ლამაზთვალა. ჸუჯ-ა (ღ ჸუჯამი) ყურიანი; ჩხვინჯ-ა ცხვირა.

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..