ვალაფ-ი/ა (ვალაფა/ი-ს)

1. სახელი მიოვალანს; უვალუანს ზმნებისა — 1. ნელი სვლა. მეურს, მიოვალანს — მიდის, უდარდელად მოძრაობს.
2. ქნევა; ხამხამი.
    

   მუდა ფსუას დუვალუანსინი, იდა ქილა ხორცის მილუჭკომუანს

   რანდენს ფრთას დაუქნევს, იმდენ ქილა ხორცს აჭმევს.

   თოლიში დოვალაფა

   თვალის დახამხამება (სწრაფად)

   თოლიში გოვალაფა დო ექ კოჩი ვარდუ

   თვალის დახამხამება და იქ არავინ (კაცი) არ იყო.

   ხეში ვალაფა

   ხელის{და}ქნევა

   ხეში ვალაფა დო თექ გორჩქინდუ

   ხელის დაქნევა და იქ გაჩნდა

3. ელვარება, ბრწყინვა, ლაპლაპი
    

   ყამა გალეღუნი, გოვალუ დო ოსურემქ ქიდააჭყეს რკია

   ხანჯალი რომ ამოიღო, გაიელვა და ქალებმა დაიწყეს კივილი.

4. ორგანიზმში დაჩირქების ან სხვა სახის ტკივილის შემთხვევაში ამბობენ: ვალუნსია: ქვარას მაჭუ, ვალუნს — მუცელი მტკივა, ფეთქავს (ელავს).
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..