თაკარა; ალი; მხურვალე, მცხუნვარე, მწველი (ჩვეულებრივ ითქმის მზის, ცხელი დღისა და მისთ. შესახებ).
- თაკარი რდასია, ჩხანა რდასია
- ნაბადი კაღუთ მეიღუდასია: თ. სახოკ.,გვ. 248
- თაკარა იყოსო, მზე იყოსო,
- ნაბადი კავით უნდა მიგქონდესო.
- დუცუ გიორზჷ თაკარი ჩხანა
- თავს დაჰქათქათებს თაკარა მზე. გადატ. ენერგიული, მკვირცხლი.: მასალ., გვ. 57
- ირო კურცხე, უშულად გუმნარყი თაკარიშ
- სულ მღვიძარე, დაუღლელი ჩამომავალი თაკარისა (ენერგიულის, მკვირცხლის).
- თაკარია სინჩხე
- ხვატი, პაპანაქება.
- თაქარა მოჭირებული სიცხე, პაპანაქება; ცეცხლი (ვ.ბერ.)
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..
to main page 
top of page