ჭა (ჭას, მრ. რიცხვ.: ჭალ-ეფ-ი ჩალები)

1. ჩალა.
    

   ჩხუს აწუდუ ხორცი დო ნგერს — ჭა

   ძროხას წინ დაუდო ხორცი და მგელს — ჩალა.: თ. სახოკ., გვ. 265

   მაჭვალ ჩხოუს მეტ ჭას ჩანა

   მეწველ ძროხას მეტ ჩალას აჭმევენ. : ხალხ. სიბრ., 1, გვ. 84

   ქიანა ჭათ ვარე გინორთვილია

   ქვეყანა ჩალით არ არის გადახურულიო

   See also: კიიჭა (კიიჭას)
2. See also: ჭახან-ი (ჭახანს), ჭე (ჭეს)
3. See also: ინჭა (ინჭას)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..