სახელი ეშხირებუუ(ნ) ზმნისა
ხშირი ყივილი, ყვირილი
- მუმულენქ ეშხირუნი, თიწკუმა დოღურუ - მამლები რომ აყივლდნენ, მაშინ მოკვდა. მუ ორდუ, ღუმა თქვა ეშხირითინი ცხენეფიშენი? - რა იყო, წუხელ თქვენ რომ ახმიანდით ცხენებისა გამო? ეეშხირებუ(ნ) (ეეშხირუ ახმიანდა, აშხირებელე(ნ) ახმაურებულა, ანოშხირებუე(ნ) ახმაურდებოდა თურმე) გრდუვ. ვნებ. ხშირი ყივილი იქნება გათენებისას, ახმიანდება. აშხირებული მიმღ. ვნებ. წარს. ახმიანებული; ახშირებული, გათენების ჟამს ყივილის სიხშირე.
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..