 |
 | |
ძგაბუა (ძგაბუას)
იმერ. ძგვამბა საჭმლის ერთიანად ჩაყლაპვა (ვ. ბერ.).
სახელი ძგაბუნს ზმნისა
ლოღნა; უმადოდ, უგულოდ ჭამა; ძლივს ღეჭვით ჭამა
.- ფალო ჭკისჷ ძგაბუნდე
- ცარიელა მჭადს ძიძგნიდე (ლოღნიდე). : ქხს, 1, გვ. 336
- წესიერო ვაგაჭკომენო, მუჭორე, მიკიძგაბუქუნი
- წესიერად ვერ შესჭამ, როგორაა, რომ ლოღნი.
- ძგაბუნს (დოძგაბუ
- დალოღნა
- დუუძგაბუ
- დაულოღნია
- დონოძგაბუე(ნ)
- დალოღნიდა თურმე) გრდმ. ლოღნის.
- მაძგაბალი
- მიმღ. მოქმ. მლოღნელი (გაკილვით იტყვიან).
- ოძგაბალი
- მიმღ. ვნებ. მყ. სალოღნი (რაიმე საჭმელზე იტყვიან). // გადატ. მუქთი საჭმელი.
See also: ნძგაბუა (ნძგაბუას)
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |