პ

1. პირველი პირის სუბიექტის ნიშნის (ვ'ს) ნაცვალი მკვეთრი თანხმოვნებით (კ, ტ, ყ, ჸ, წ, ჭ) დაწყებულ ზმნურ ფუძეებთან დამსგავსების შედეგად (ვკ -> პკ; ვტ -> პტ; ვჸ -> პჸ -> პ; ვწ -> პწ; ვჭ -> პჭ). ეს პროცესი უპირატესად სენაკურში შეინიშნება:
    

   პ-კათანქღ ვ-კათანქ ვაგროვებ; პ-ტახუნქღ ვ-ტახუნქ ვტეხ; პ-ილუნქღ ვ-ჸვილუნქ ვკლავ; პ-წილუნქ ღ ვ-წილუნქ ვკრეფ; პ- ჭკირუნქ ვ-ჭკირუნქ ვჭრი. ჩიტი პჭოფი, ჩიტ პუპტორი, ქოთ დოპჭვი დო დოფხუტორი — ჩიტი დავიჭირე, ჩიტი გავპუტე,

   კიდეც შევწვი და შევახრამუნე.

2. პირველი პირის ობიექტის ნიშნის (მ'ს) ნაცვალი მკვეთრი თანხმოვნებით (კ, ტ, ჸ, წ, ჭ) დაწყებულ ზმნურ ფუძეებთან დამსგავსების შედეგად (მკ -> პკ; მტ -> პტ; მჸ -> პჸ -> პ; მწ -> პწ; მჭ -> პჭ). ეს პროცესიც უმთავრესად სენაკურში დასტურდება
    

   : პ-ტახუნს ღ მ-ტახუნს მტეხს; პ-კვაკუნსღ მ-კვაკუნს მკოდავს; პ-ილუნსღ მჸვილუნს მკლავს; გო-პ--

   წიმინდანსღ გო-მ-წიმინდანს გამწმენდს; გადატ. მომსპობს, მომკლავს; მე-პ-ჭკირუნსღ მე-მ-ჭკირუნს მომჭრის.

   ომჭკომია შემჭამეო.: ქხს, 2, გვ. 252

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..