ბეჸუა (ბეჸუას)

1. იმერ., ლეჩხ. ბეყვა ღონივრად რტყმევა, ძალზე გალახვა, დასეყვა, დაძნეყვა (ვ. ბერ., მ. ჩიქ., ა. ღლ.).
   სახელი ბეჸუნს ზმნისა
   მაგრად ცემა, ძალზე გალახვა
    

   მანგარას დობეჸუ - მაგრად გალახა. ბეჸუნს (დობეჸუ გალახა მაგრად, დოუბეჸუ მაგრად გაულახავს, დონობეჸუე(ნ) მაგრად გალახავდა თურმე) გრდმ. მაგრად გალახავს.

   See also: ბეკუა (ბეკუას), დობეზუა (დობეზუას)
2. იმერ. გაბეყილი გაბერილი, დიდმუცლიანი (ვ. ბერ.).
   გაძღომა, მუცლის გამოტენა
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..