ურთუ (ურთუს)

1. მიმღ.უარყ. რთუნს ზმნისა

   გადაუხურავი; უსახურავო.

   .
    

   ურთუ ჸუდე

   გადაუხურავი სახლი

2. გაუყოფელი
   See also: ორთვალ-ი (ორთვალ/რს), რთუალა (რთუალას)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.