ღურუ, ღურუუ (ღურუს, ღურუუს)

1. მიმღ. ვნებ. წარს. ღურუ(ნ) ზმნისა

   სიკვდილი; კვდომა

   ;
2. სიკვდილის ანგელოზი (დ. ფიფია)
    

   ჸოროფა რე ღურუ

   სიყვარული სიკვდილია. ქხს, 1, გვ. 154

   ღურუს თოლს სინთე ვაუღუნია

   სიკვდილს თვალში სინათლე არ აქვსო.: ხალხ. სიბრ., 1, გვ.

   152

   ნწყჷმარც რაგვაფულას უჩა ღურუუ

   ენატანიას დასტაკებოდეს შავი სიკვდილი. კ. სამუშ., ქხპს, გვ. 138

   რჩჷნჷ ვორექჷ, გოკონჷ ნდემქჷ მიღასჷ, გოკონჷ ღურუუქუ

   ბებერი ვარ, გინდ დევმა წამიღოს, გინდ სიკვდილმა. : ი. ყიფშ., გვ. 56

   ღურუუში წამალი ლაფარას ალაჩანდუა

   სიკვდილის წამალი ლაფაროში იყოო. ი. ყიფშ., გვ. 180

   ღურუუში ეკოძირაფა

   სიკვდილის მოჩვენება.

   ღურუუ ეკოძირაფილი სიკვდილმოჩვენებული. //

   გადატ. სასიკვდილე.

   ანწი დუდი ვააძირა ღურუუ ეკოძირაფილს

   აწი თავი არ აჩვენო (მაგ.) სასიკვდილეს. ქხს, 1, გვ. 224

   ქღურუში მოღალა

   სიკვდილის მოტანა.

   ე გაჭირებულს ღურუ თაქ მუუღუდუო!

   ამ გაჭირვებულს სიკვდილი აქ მოჰქონდა!

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.