ცა (ცას)

1. ლაზ. ცა ცა, ზეცა (ნ. მარი).
   ცა, ზეცა.
    

   ცა დო დიხა ვედიტუუ

   ზეცა და მიწა არ დატოვა.

   ჟი-ცა, თუდო-დიხა, შქას-დაჩხირი დო წყარი

   ზევით- ცა, ქვევით-მიწა, შუაში-ცეცხლი და წყალი (გამოცანა: სამოვარი).

   იში წვანჯი ცაშა ონჭჷდჷ

   მისი წვერი ცას სწვდებოდა.

2. თხა (გ. ელიავა).
   See also: ცაშორტყაფუ (ცაშორტყაფუს)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.