ცხაცხუა (ცხაცხუას)

1. სახელი ცხაცხუნს ზმნისა

   კანის აწვა, სუსხვა, შუშხვა ეკლიანი რითიმე ან ჯინჭრით

   .
    

   მოლა აშო, ჭუჭელექ ვა გაცხაცხას

   წამოდი აქეთ, ჭინჭარმა არ დაგსუსხოს.

   პიჯი მუშენი ვეწიმინდე, დოფცხაცხუ

   პირი რატომ არ გაიპარსე, დამსუსხა (წვერმა).

   ცხაცხუნს (დოცხაცხუ

   დასუსხა

   დუუცხაცხუ

   დაუსუსხავს

   დონოცხაცხუე(ნ)

   დასუსხავდა თურმე) გრდმ. სუსხავს.

   აცხაცხუ{უ}(ნ) (ქააცხაცხუ

   დაესუსხა

   ქოცხაცხუუ // ქოცხაცხაფუ

   დასუსხვია) გრდუვ. ვნებ. ესუსხება.

   ოცხაცხაფუანს (ოცხაცხაფუუ

   ასუსხვინა

   უცხაცხაფუაფუ

   უსუსხვინებია

   ნოცხაცხაფუე(ნ)

   ასუსხვინებდა თურმე) კაუზ. ცხაცხუნს ზმნისა - ასუსხვინებს.

   მაცხაცხალი, მაცხაცხინაია

   მიმღ. მოქმ. მსუსხავი.

   ოცხაცხალი, ოცხაცხინაია

   მიმღ. ვნებ. მყ. სასუსხავი.

   ნაცხაცხინუერი

   მიმღ. ვნებ. წარს. {და}სუსხვის საფასური.

   See also: ცხვაცხუა (ცხვაცხუას)
2. სახელი ქოცხაცხუნს ზმნისა

   ოდნავ შეხებით წასმა (საპნის, საღებავის...); წაცხება; წარტყმა

   .
    

   ურემს ჭიჭე საპონი ქოცხაცხი, ღირწკინუნს

   ურემს ცოტა საპონი წაუცხე, ჭრიალებს.

   ღვანწკის ქოცხაცხუ

   ლოყაზე წაუფართხუნა.

3. საყანე ადგილზე ჩალის ღეროს ნარჩენის ან სხვა მცენარის მოჭრა.
    

   ხონუაში დოჭყაფაშახ ჸვანას გიოცხაცხანდეს ჭაშ ღერს დო შხვა მუთუნემს, ხონუას ხე ვადულასუკონი

   ხვნის დაწყებამდე ყანაში მოჭრიდნენ ჩალის ღეროს და სხვა რამეებს, ხვნისათვის ხელი რომ არ შეეშალა.

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.