სახელი კარკალანს ზმნისა 1. კანკალი. 2. კაკანი (ქათმისა) 3. კამკამი; რაკრაკი (წყლისა) (ი. ყიფშ., პ. ჭარ.).
- 1.ჩხურუქ გემოჸოთუ დო ქიდმოჭყაფუუ კარკალი - სიცივემ ამიყვანა და დამაწყებინა კანკალი. მა ვკარკალანდი შიშით - მე ვკანკალებდი შიშით. შდრ. კანკალი.
- 2. დადულ ქოთომქ ქჷდიიჭყჷ კარკალი: მ. ხუბ., გვ. 220 - დედალმა ქათამმა ქე დაიწყო კაკანი. ქოთომეფიში კარკალქ დო ჸიონქ ვადმორულუა - ქათმების კაკანმა და ყივილმა არ დამაძინაო. გლახა ქოთომი მუში ჸუდეს კარკალანს, შხვაში ჸუდეს კვერცხის დოდვანსია (სქჷნსია): ხალხ. სიბრ., 1, გვ. 30 - ცუდი ქათამი თავის სახლში კაკანებს, სხვის სახლში კვერცხს დებსო.
- 3. შდრ. ტოპონ. ოკარკალე სარაკრაკო, სადაც წყალი მირაკრაკებს (პ. ცხად., ტოპონ., გვ. 48). კარკალანს (იყენ. კარკალუუ იკანკალა, იკაკანა; უკარკალუუ უკანკალია, უკაკანია; ნოკარკალუე(ნ) კანკალებდა, კაკანებდა თურმე) გრდუვ. საშ.-მოქმ. კანკალებს; კაკანებს. ოკარკალაფუანს (ოკარკალაფუუ აკანკალებინა, აკაკანებინა; უკარკალაფუაფუ უკანკალებია, უკაკანებია; ნოკარკალაფუე(ნ) აკანკალებინებდა, აკაკანებინებდა თურმე) კაუზ. კარკალანს ზმნისა - აკანკალებინებს; აკაკანებინებს. შდრ. ლაზ. კარკალ: ოკარკალუ ქათმის კაკანი (ნ.მარი); გურ. კარკალი ქათმის ხმაურობა კვერცხის დადების დროს და შემდეგაც (ი. ჭყ., ს. ჟღ., ა. ღლ.); იმერ., ლეჩხ. კარკალი კანკალი, ბარძგალი (ვ. ბერ., მ. ჩიქ.).
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001
to main page 
top of page