კაკალ-ი, კაკა-ი (კაკალ/რს)

1. მარცვალი (მარცვლოვანი მცენარეებისა), კაკალი
    

   1.ქიმშააფაჩეს ართიანცჷ ქერი დო ქუმუში კაკალი: ი. ყიფშ., გვ. 17 - ერთმანეთში აურიეს ქერისა და ქუმელის მარცვალი. მაჟირა ხეთი სკიბუს კაკალს დინმაარღვანდუ - მეორე ხელით დოლაბში მარცვალს ყრიდა. ჭია, კაკალიში გამათჷ მუმულქ ქოძირჷ მარგალიტი: ი. ყიფშ., გვ. 173 - ჭია, მარცვლის მაგიერ (ნაცვლად) მამალმა ნახა მარგალიტი. კაკალიში სისქაქ ართი მეტრის ოკო ვაძინასი: ყაზაყ., 21.03.1930, გვ. 2 - მარცვლის სიხშირემ (სისქემ) არ უნდა გადაამეტოს ერთ მეტრს.

   2. კაკალი კოჩი ვეპალუდუუ თექი - არც ერთი კაცი არ ჭაჭანებდა იქ. კაკალი ფსუა გაფუ სოფილი: კ. სამუშ., ქართ. ზეპ., გვ. 51 - ცალი ფრთა გაქვს მოგლეჯილი. ჩქიმი ართი კაკალი ჯიმა დინაფილი მაფუდუ: მ. ხუბ., გვ. 212 - ჩემი ერთადერთი ძმა მყავდა დაკარგული. ქკაკალ გური კაკალ გული: ინეფიში ბედნიერა კაკალ გურც გახარენდ: მასალ., გვ. 62 - იმათი `კუჩხაბედნიერა' კაკალ გულს გაახარებდა. შდრ. გურ., იმერ. კაკალი მარცვალი; ცალი; ერთი (ს. ჟღ., ა. ღლ.).

   4. ნეძკაკალი ნიგვზის კაკალი; სიმიდკაკალი სიმინდის კაკალი; ღუმკაკალი ფეტვის კაკალი; ჸვაჯკაკალი ყვერის კაკალი; ჯაპკაკალი თუთის კაკალი ...

   See also: აკა კაკალ-ი (აკა კაკალ/რს), ოკაკალარ-ი (ოკაკალარს)
2. ერთი; ცალი
   See also: ართკაკალ-ი (ართკაკალ/რს), ართკაკალია (ართკაკალიას)
3. კაკალა, - ღორის ავადმყოფობაა: ხორცში ფეტვის მარცვალივით დააყრის და ასეთი ხორცი არ იჭმება
    

   ღეს კაკალი ნოღვე - ღორს კაკალა ჰქონია. კაკალამი ღეჯი - კაკლიანი ღორი. შდრ. გურ., იმერ. კაკალ-ი/ე ღორის ავადმყოფობაა (ვ.ბერ., ივ. ქავთ., ა. ღლ.).

   See also: კაკალე (კაკალეს)
4. რთული ფუძის შემადგენელი ნაწილი: თხირკაკალი თხილის კაკალი
5. იგივეა, რაც კარკალი, - კაკანი
    

   ქოთომეფი თელი დღას კაკალანა - ქათმები მთელი დღე კაკანებენ.

   See also: კარკალ-ი (კარკალს), კარკალუა (კარკალუას)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001