ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginმეგრულ-ქართული ლექსიკონი
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჲ ჸ 
ხა ხე ხვ ხთ ხი ხლ ხმ ხნ ხო ხრ ხს ხუ ხშ ხწ ხხ ხჷ
ხი, ხი- ხია ხიბ ხიდ ხიი ხიკ ხილ ხიმ ხინ ხიო ხიპ ხირ ხიტ ხიფ ხიშ ხიჩ ხიც ხიჭ ხიხ ხიჯ
Suggest a term Print version

ხიბუა, ხჷბუა (ხი/ჷბუას)

სახელი ხი/ჷბუნს ზმნისა

{და}გროვება; დაყრა (ქვის, ძვლის...); ქვის კედლის ამოყვანა მშრალი წყობით

.
 
ჟირი საჯენი ქიჸუაფუდუ ზღვაპის ძვალი გეხიბუდუნი
ორი საჟენი იქნებოდა, ზღვისპირას ძვალი რომ ეყარა (გროვად).: მ. ხუბ., გვ. 12
See also: ხჷბუა (ხჷბუას)
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9