სანწალა, სანწალე (სანწალა/ე-ს)

1. მძაფრი; ძლიერ მწარე; შხამი
    

   თე სანწალე მიშაძჷნ, თე კვარეფი ქიმიოხირჷ: მ. ხუბ., გვ. 115 - ეს შხამი (მძაფრი) რომ (შიგ) ძევს, ის კვარი მოპარა. სანწალა ქარი მძაფრი ქარი.

   See also: სანწალო (სანწალოს), დღასანწალ-ი (დღასანწალ/რს)
2. ფიცხელი, მოქნილი (ბ. კილანავა)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..