კაკუა (კაკუას)

1. სახელი კაკუნს ზმნისა
   ნაყვა ქვასანაყით
    

   ნეძის (//ნეს) კაკუნს - ნიგოზს ნაყავს. ვარია ვამიწუა, ვარა ჯაშა დუცუ ქიმკიპკაკა!: მასალ., გვ. 50 - უარი არ მითხრა, თორემ ხეზე თავს მივინაყავ. წვანერს გიოკაკანდეს: ქხს, 1, გვ. 291 - მწვანილს ნაყავდნენ (რამეზე).

   See also: ნაკაკა (ნაკაკას)
2. ხის შემოკოდვა ან დაჭდევა. ხეებს კანს შემოაცლიდნენ, რომ მალე გამხმარიყო. ამას ეძახიან კაკუას.
3. წისქვილის ქვის (დოლაბის) მოკოდვა
4. ეკაკუა
   ხის, ფიცრის დათარჯვა, ჭდის გაკეთება
    

   კაკუნს (დოკაკუ დანაყა, დოუკაკუ დაუნაყავს, დონოკაკუე(ნ) დანაყავდა თურმე) გრდმ. ნაყავს. იკაკუნს (დიიკაკუ დაინაყა, დუუკაკუ დაუნაყავს) გრდმ. სათავ. ქც. კაკუნს ზმნისა - ინაყავს. უკაკუნს (დუუკაკუ დაუნაყა, დუუკაკუ დაუნაყავს) გრდმ. სასხ. ქც. კაკუნს ზმნისა - უნაყავს. იკაკუუ(ნ) (დიიკაკუ დაინაყა, დოკაკე{ლე}(ნ) დანაყულა) გრდუვ. ვნებ. კაკუნს ზმნისა - ინაყება. აკაკუუ(ნ) (დააკაკუ დაენაყა, დოკაკუუ დანაყვია) გრდუვ. ვნებ. უკაკუნს ზმნისა - ენაყება. იკაკე(ნ) (იკაკუ შესაძლებელი გახდა {და}ნაყვა) გრდუვ. შესაძლ. ვნებ. კაკუნს ზმნისა - შეიძლება {და}ინაყოს. აკაკე(ნ) (აკაკუ შეძლო {და}ენაყა, დონოკაკ{აფ}უე(ნ) შესძლებია დანაყვა) გრდუვ.შესაძლ. ვნებ. უკაკუნს ზმნისა - შეუძლია {და}ნაყოს. ოკაკაფუანს (ოკაკაფუუ ანაყვინა, უკაკაფუაფუ უნაყვინებია, ნოკაკაფუ{აფუ}ე(ნ) ანაყვინებდა თურმე) კაუზ. კაკუნს ზმნისა - ანაყვინებს. მაკაკალი მიმღ. მოქმ. {და}მნაყველი; მომკოდავი. ოკაკალი მიმღ. ვნებ. მყ. {და}სანაყ{ავ}ი; მოსაკოდ{ავ}ი. კაკილი მიმღ. ვნებ. წარს. {და}ნაყული. ნაკაკა მიმღ. ვნებ. წარს. {და}ნანაყი; მონაკოდი. ნაკაკუერი მიმღ. ვნებ. წარს. {და}ნაყვის საფასური. უკაკუ მიმღ. უარყ. {და}უნაყავი.

   See also: გეკაკუა (გეკაკუას)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..