senatus

I. სენატი. გვარის უხუცესთა თავყრილობა, შემდგომ პატრიციების საკონსულტაციო ორგანო მეფის დროს. რესპუბლიკურ ხანაში s.-მა მოიპოვა უჩვეულო ძალაუფლება და გახდა პატრიციების, შემდგომ კი ნობილიტეტის პოლიტიკური სიძლიერის საყრდენი

II. 1. რიგი სახელმწიფოების პარლამენტების ერთ-ერთი პალატა (უფრო ხშირად – ზედა). „საქართველოს მთელ ტერიტორიაზე შესაბამისი პირობების შექმნისა და ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების ფორმირების შემდეგ საქართველოს პარლამენტის შემადგენლობაში იქნება ორი პალატა: რესპუბლიკის საბჭო და სენატი“ (საქართველოს კონსტიტუცია – 1995, 4(1)-ე მუხლი); 2. „წარმომადგენლობითი საბჭო (სენატი) – საჯარო სამართლის იურიდიული პირის – უმაღლესი საგანმანათლებლო დაწესებულების წარმომადგენლობითი ორგანო“ (საქართველოს კანონი უმაღლესი განათლების შესახებ – 2004, 2(ჰ21)-ე მუხლი)

III. „დაიბეჭდა სანკტპეტერბურხს, სენატსა შინა, [ი]იანვრის იჱ დღესა, ჩყა წელსა“ („მანიფესტი ალექსანდრე I-ისა საქართველოს რუსეთთან შეერთების შესახებ“ [1801 წ.], ქსძ, II, გვ. 552); „სენატთა თანამდებობა არს, რათა მათგან გამოიცეს ყოველი სჯული და კანონი, რომელიცა მიეცემის მათ მეფისაგან, ხოლო მათ, თვინიერ შეკითხვისა მეფისა, თვით, თავით თვისით არარაჲსა შემძლებელ არიან“ (სამართ. ბატ. დავ. C, 26); „ვინცა ბრძანება მეფისა არ აღასრულა, მოეკითხოს, ვითარცა ურჩსა, და მსგავსისავე ხატითა – სენატისაცა“ (სამართ. ბატ. დავ. 5)