[*პროკლამა´ტიო/პროკლამა´ციო]
„ხმამაღლა მოწოდება“; პროკლამაცია
I. პრინციპატის დროს მონის ან თავისუფალი ადამიანის თხოვნა, როცა ვინმე სადავოს ხდიდა მის თავისუფლებას, დაწყებულიყო შესაბამისი პროცესი – extraordinarius
Source: ლათინური იურიდიული ტერმინოლოგია. ალექსიძე ლევან, გაგუა იამზე, დანელია მაია, კობახიძე ეკატერინე, რუხაძე ნინო. რედ.: გაგუა იამზე; რეცენზ.: ტონია ნანა, ბოსტოღანაშვილი დავით. /პროექტი განხორცილედა: შოთა რუსთაველის ეროვნულ სამეცნიერო ფონდში მოპოვებული გრანტის №11/30 მეშვეობით. ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბაზაზე./ გამომცემლობა: მერიდიანი, 2015; ISBN 978-9942-25-036-1.