[(ბერძნ.) ეპი´სკოპუს]
„დამცველი”, „დამკვირვებელი” ეპისკოპოსი
I. ეპისკოპოსი თავის ეპარქიაში აღასრულებდა მართლმსაჯულებას სასულიერო პირთა შორის კლას. შმდ. პერიოდში კი გამოდიოდა მოსამართლის როლში საერო პირებს შორის დავის გადაწყვეტისას (episcopalis audientia). იხ. აგრ. ecclesia; ius canonicum
Source: ლათინური იურიდიული ტერმინოლოგია. ალექსიძე ლევან, გაგუა იამზე, დანელია მაია, კობახიძე ეკატერინე, რუხაძე ნინო. რედ.: გაგუა იამზე; რეცენზ.: ტონია ნანა, ბოსტოღანაშვილი დავით. /პროექტი განხორცილედა: შოთა რუსთაველის ეროვნულ სამეცნიერო ფონდში მოპოვებული გრანტის №11/30 მეშვეობით. ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბაზაზე./ გამომცემლობა: მერიდიანი, 2015; ISBN 978-9942-25-036-1.