[*ფიდუ´კია/ფიდუ´ცია კუმ კრედიტო´რე]
„შეთანხმება კრედიტორთან”
I. შეთანხმება, რომლის ძალითაც ხდებოდა ნივთზე საკუთრების უფლების გადაცემა ფიდუციანტის მიერ ფიდუციარის წინაშე ნაკისრი ვალდებულების უზრუნველსაყოფად. ფიდუციარი კისრულობდა ვალდებულებას, უკან დაებრუნებინა ფიდუციანტისთვის ნივთი ამ უკანასკნელის მიერ ვალდებულების შესრულების შემდეგ
Source: ლათინური იურიდიული ტერმინოლოგია. ალექსიძე ლევან, გაგუა იამზე, დანელია მაია, კობახიძე ეკატერინე, რუხაძე ნინო. რედ.: გაგუა იამზე; რეცენზ.: ტონია ნანა, ბოსტოღანაშვილი დავით. /პროექტი განხორცილედა: შოთა რუსთაველის ეროვნულ სამეცნიერო ფონდში მოპოვებული გრანტის №11/30 მეშვეობით. ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბაზაზე./ გამომცემლობა: მერიდიანი, 2015; ISBN 978-9942-25-036-1.