 |
 | |
imperativus
[იმპერატი´ვუს]
„ბრძანებითი” იმპერატიული
I. საგანგებო ბრძანებით მოწყობილი; საგანგებო
II., III. იმპერატიული ნორმა – ნორმა, რომელიც ექვემდებარება განუხრელ დაცვას და რომლისგანაც გადახვევა სუბიექტებს ურთიერთშეთანხმებით ეკრძალებათ. „უფლებათა ბოროტად გამოყენებისაგან სხვათა თავისუფლებას იცავს სამოქალაქო კანონების იმპერატიული ნორმები” (საქ. სამოქ. კოდ. – 1997, მუხლი მე- 10(3) მუხლი)
Source: ლათინური იურიდიული ტერმინოლოგია. ალექსიძე ლევან, გაგუა იამზე, დანელია მაია, კობახიძე ეკატერინე, რუხაძე ნინო. რედ.: გაგუა იამზე; რეცენზ.: ტონია ნანა, ბოსტოღანაშვილი დავით. /პროექტი განხორცილედა: შოთა რუსთაველის ეროვნულ სამეცნიერო ფონდში მოპოვებული გრანტის №11/30 მეშვეობით. ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბაზაზე./ გამომცემლობა: მერიდიანი, 2015; ISBN 978-9942-25-036-1.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |