(სპ. თურქ.) სპარსულად მოკლე კაბას ნიშნავს. ასეთი ტიპის სამოსი ძალზე გავრცელებული იყო ფეოდალური ხანის საქართველოში. რუსთაველის მიხედვით ყაბაჩა ყოფილა როგორც ქალის, ასევე მამაკაცის საცმელი: მაგ., ფატმანმა ავთანდილს უძღვნა „მრავალი კაბა, ყაბაჩა.., ტურფა პერანგი, წიდნები“ და მეორე: ზღუათა მეფემ ქორწილში ნესტან-დარეჯანს ყაბაჩა უძღვნა შემკული „თვალითა, იაგუნდითა წითლითა, ბადახშითა და ლალითა“. „ხელმწიფის კარის გარიგებაში“ ყაბაჩა დახასიათებულია როგორც ფერადი ქსოვილისაგან შეკერილი სახელოიანი სამოსი, რომელსაც საყელოზე მოვლებული ჰქონია ძვირფას ბეწვიანი ტყავი.
ლიტ.: ივ. ჯავახიშვილი, მასალები ქართველი ერის მატერიალური კულტურის ისტორიიდან, 1962.
ე. ნ.
Source: ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი = Ethnoraphic dictionary of the georgian material culture = Das ethnographisce Lexikon der georgischen materiellen Kultur = Le dictionnaire ethnologique de culture materielle = Этнографический словарь грузинской матриальной културы / საქ. ეროვნ. მუზეუმი ; [პროექტის ავტ. და სამეცნ. ხელმძღვ. ელდარ ნადირაძე ; რედ. როინ მეტრეველი ; ავტ.-შემდგ.: გვანცა არჩვაძე, მარინა ბოკუჩავა, თამარ გელაძე და სხვ.]. - თბ. : მერიდიანი, 2011. - 610 გვ. : ფოტოილ. ; 30 სმ.. - თავფურ., შესავალი ქართ., ინგლ., გერმ., ფრანგ. და რუს. ენ.. - ეძღვნება აკად. გიორგი ჩიტაიას ხსოვნას. - ISBN 978-9941-10-489-3