„ვინაჲცა მრჩობლ დიდებული პატივი ხუდა მას, არა კაცობრივ, ვითარ ვინ თქუას, რაჲთამცა ხილულად მღდელად და მეფედ საგონებელ იყო, არამედ ძალითა ცხორებისა დაუჴსნელისაჲთა ორკერძოვე ბუნებით ქონებაჲ პატივისაჲ წამებულ იყო მისთჳს: მღდელობისასა ვიტყჳ და მეფობისასა. რამეთუ ჰგიეს იგი მღდელთმოძღურად სამარადისოდ, ვინაჲთგან ვითარცა მღდელსა წარუვალად აქუს მღდელობაჲ იგი საუკუნოდ გებითა თჳსითა, ვინაჲცა ყოვლითურთ ცხოვნებად შემძლებელ არს, რომელნი მის მიერ მოუჴდებოდენ ღმერთსა, რამეთუ მარადის ცხოველ არს მეოხად მათთჳს. ხოლო ვითარცა მეფეთადა მთავარი მშჳდობისაჲ და წინამძღუარი ისრაელისაჲ არახილულად იხილვების დაჯდომილად საყდარსა დავითის მამისა თჳსისასა, არამედ საცნაურად მეუფებს სახლსა ზედა იაკობისსა საუკუნოდ და არაოდეს მიიღებს დასასრულსა მეუფებისასა“ (ძველი მეტაფრასული კრებულები (სექტემბრის საკითხავები), ტექსტები გამოსაცემად მოამზადა, კომენტარები და საძიებლები დაურთო ნარგიზა გოგუაძემ, თბ., 1986.)
Source: რუხაძე, გრიგოლ საღმრთისმეტყველო ლექსიკონი-ცნობარი / გრიგოლ რუხაძე ; რედ. გვანცა კოპლატაძე. - მე-2 გამოცემა. - თბ. : საქ. საპატრიარქოს გამ-ბა, 2013 (გამ-ბა "მერიდიანის" სტ.). - 340 გვ. ; 20 სმ.. - ბიბლიოგრ.: გვ. 331-338. - ISBN 978-9941-9196-8-8
to main page 
top of page