საკუთარი

„საკუთარი“ იხმარება წმინდას, გაურეველის მნიშვნელობით. მაგალითად, „წმინდა პურს, რომელშიც სიმინდი ან ქერი არ ურევია, „საკუთარი პური“ ჰქვია. სიმინდაგრეულ პურს „მჭადპური“ ჰქვია, ქერგარეულს – „ქერჭრელი“.

უკენჭო, მიწაგაურეველ ქვიშას „საკუთარი ქვიშა“ ეწოდება.