ქართლში სარწყავი წყალი მცირეა, მიწა კი – გამოგვალული დ დახეთქილი, ამიტომ სარწყავი წყალი რომ არ „გიპაროს“, პირდაპირ, მიგდებით რწყვას ერიდებიან, ნაკადელს გზას ბარის წვერით „უცრიან“, უკვლევენ. მიგდებით რწყვა ნაკადელის ერთბაშად, დარუებით მიშვებაა, იგივე დატანით რწყვა. ამგვარად მხოლოდ მაშინ რწყავენ, როცა წყალი ბევრია: ნაკადელს პირდაპირ სანაკადლოდან მიუგდებენ ნაკვეთში, თავისთავად იდინოს და დაიტანოსო.
Source: შატბერაშვილი, გიორგი. თხზულებანი: 4 ტომად. - თბ.: საბჭ. საქართველო, 1970. - 20 სმ. ტ. 4: წერილები; თვალადური ქართულის ჭაშნიკი. - 1975. - 438 გვ.
to main page 
top of page