ენობრივი ნიშნის აღსანიშნი მხარე

აქედან ქართულ სიტყვათხმარებაში შეიძლება შეგვხვდეს -„დესიგნატი“. აღსანიშნი სხვა არაფერია, თუ არა ის ობიექტი, რომელსაც აღმნიშვნელი აღნიშნავს. ასეთი ობიექტი შეიძლება იყოს როგორც სინამდვილის საგანი, ასევე ჩვენი აზროვნების განყენებული ობიექტი. ენას უნარი ქვს ორივე შემთხვევაში წრმატებით განახორციელოს დენოტაცია. მიმართება აღმნიშვნელსა და აღსანიშნს შორის არ არის სიმეტრიული. უმეტეს შემთხვევებში, აღმნიშვნელი და აღსანიშნი ერთიერთზე ემთხვევა ერთმანეთს. მაგრამ არის განსხვავებული შემთხვევებიც, როგორც, მაგალითად, „დილის ვარსკვლავის“, „საღამოს ვარსკვლავის“ და „ვენერას“ შემთხვევაში. სამივე აღმნიშვნელს აქ ერთადერთი აღსანიშნი ციური სხეული აქვს.