ადამიანის უსაფრთხოება

შედარებით ახალი ცნებაა, რომელიც აღიარებს ურთიერთკავშირს ძალადობასა და ყველა სახის დანაკარგს შორის. ის მოიცავს პიროვნებისა და საზოგადოების დაცვას როგორც ფიზიკური ძალადობის პირდაპირი საფრთხისგან, ისე სიღარიბით და სოციალური, ეკონომიკური და პოლიტიკური უთანასწორებებით, ასევე ბუნებრივი კატასტროფებითა და ეპიდემიებით გამოწვეული არაპირდაპირი საფრთხეებისგან. ქვეყანა შეიძლება არ იყოს გარეშე დარტყმისა და შიდა კონფლიქტის რისკის ქვეშ, მაგრამ მაინც დაუცველი იყოს, თუ, მაგალითად, მას არა აქვს ძალა, რომ შეინარჩუნოს კანონის უზენაესობა; თუ შიმშილის გამო ხდება მოსახლეობის დიდი ნაწილის იძულებით გადაადგილება ან მასიურად მოსპობა ეპიდემიისგან ან თუ ერს არ გააჩნია მინიმალური საარსებო საშუალებები.