ფონოლოგიური ინტერფერენცია

შეიძლება იყოს სამი სახის: 1. ფონემათა არასაკმარისი გარჩევა (მაგალითად, ევროპელებს უჭირთ გაარჩიონ ქართული „ქ“ და „კ“, „თ“ და „ტ“). 2. ფონემათა ზედმეტი გარჩევა (მაგალითად, ფრანგებს შეუძლიათ რუსულ ენაში გაარჩიონ ღია და დახურული „ე“, რომლებსაც თვით რუსები ვერ არჩევენ). 3. რეინტერპრეტაცია (ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი მაგალითია გერმანელის მიერ რუსული ენისათვის დამახასიათებელი ყრუ და მჟღერი თანხმოვნების დაპირისპირების ინტერპრეტაცია, როგორც სუსტი და ძლიერი ბგერების დაპირისპირებისა, რაც ხშირად არის გამოყენებული XIX საუკუნის რუსულ ლიტერატურაში გერმანელისათვის დამახასიათებელი მეტყველების გადმოსაცემად).