ჩეჩნეთის ისლამური ჯამაათი

ჩეჩნეთის ისლამური ჯამაათის შეიარაღებული ფორმირება (,,ჯამა ალ-ისლამი”), რომელიც ცნობილია, როგორც ,,კავკასიის ისლამური არმია”, ,,მუსლიმანური კავკასიის არმია”, ,,ურუს-მარტანის ჯამაათი”, წარმოადგენს ჩეჩნეთის ტერიტორიაზე 1994-96 წ.წ. საომარი მოქმედებებისას არსებული შეიარაღებული ფორმირებების კონგლომერატს, რომლებიც შედიოდნენ ვაჰაბიტური სამხედრო რაზმების გავლენის ქვეშ, მაგრამ არ იმყოფებოდნენ იჩქერიისა და დაღესტნის ხალხების კონგრესის სტრუქტურაში. ეს დაჯგუფება წარმოადგენდა არაკანონიერ შეიარაღებულ ფორმირებას და მოქმედებდა იმ ტერიტორიაზე, რომელსაც ვერ აკონტროლებდნენ მასხადოვის მომხრე ოფიციალური სამხედრო ფორმირებები. ,,ჩეჩნეთის ისლამური ჯამაათი” რიცხობრივად მნიშვნელოვნად გაძლიერდა 1998 წლიდან, როდესაც ხელისუფლების მიერ დაშლილ იქნა სპეციალური დანიშნულების ისლამური პოლკი და შარიათის გვარდია. ძირითადი საველე მეთაურები: არბი ბარაევი (ჩეჩნეთის ისლამური რესპუბლიკის ამირი, რომელიც მოკლული იქნა 2001 წლის ოქტომბერში რუსეთის ფედერალური ნაწილების მიერ), აბდულ-მალიკ მეჟიდოვი (ამირას მოადგილე, ნაიბ ალ-ამირა), ზელიმხან იანდარბიევი, არბი აპტაევი (ურუს-მარტანის ემირი), რამზან და უვაის ახმადოვები, აბუ საიდი (ბატალიონის მეთაური), შეიხი აბდურახმანი, შეიხი აბუ. ფორმირების საერთო რაოდენობა 1996 წლისთვის შეადგენდა 1000-ზე მეტ მებრძოლს ძირითადი მუდმივი შემადგენლობიდან (500-კაცამდე ბარაევის ხელძღვანელობით, 250 კაცი მეჟიდოვის ხელმძღვანელობით, 400-500 კაცი ძმები ახმედოვების მეთაურობით). მობილიზაციური პოტენციალი შედგენდა 5 ათასს მებრძოლს (ამას თან ერთვოდა ჩეჩნეთის რესპუბლიკის ოფიციალური შეიარაღებული ძალების შემადგენლობაში მყოფი ფარული მომხრეების რიცხვი). ამ ფორმირების ძირითად ბირთვს წარმოადგენდნენ ისლამური სპეცდანიშნულების პოლკისა და შარიათული გვარდიის ყოფილი სამხედრო მოსამსახურეები, ობოლი მოზარდები და 15-20 წლის ახალგაზრდები, რომლებმაც გაიარეს სამხედრო და იდეოლოგიური კურსი ,,თალიბანის” სისტემის მიხედვით. პირადი შემადგენლობისათვის განსაკუთრებით დამახასიათებელი იყო რელიგიური ფანატიზმის მაღალი დონე. მოხმარებული შეიარაღების ძირითადი კატეგორიები: ცეცხლსასროლი, ტანკსაწინააღმდეგო, ნაღმ-ფეთქებადი იარაღის ტიპები. რაოდენობა უცნობია. ბაზები და საოპერაციო რაიონები: დასახლებული პუნქტები - ურუს-მარტანი, ალხაზუროვო, სამაშკი, იშური, ჩერნორეჩიე, ერმოლოვსკი, აჩხოი-მარტან-ასინოვის სექტორი, ბამუტი, ავტური, შელკოვსკი, შატოი, მდინარე არგუნის ხეობა, ქ. გროზნოს სტაროპრომისლოვსკის რაიონი. მთავარი ობიექტები: გორდალი - რელიგიური სკოლა; ქ. გროზნო - ნავთობგადამამუშავებელი ქარხნისა და 36-ე უბნის ტერიტორიაზე არსებული დაუდგენელი ობიექტები, რელიგიური სკოლა; გუდერმესი - ოთხამდე დაუდგენელი ხასიათის ობიექტი, აგრეთვე შტაბი; კურჩალოი - შარიათული გვარდიის ახალგაზრდების მოსამზადებელი ცენტრი; ურუს-მარტაანი - შტაბი (განთავსებული სამხედრო კომენდატურის შენობაში), მზვერავ-დივერსანტებისა და ამფეთქებლების მოსამზადებელი სასწავლო ცენტრი (საკუთარი პოლიგონითა და საწყობებით), ფორმირების პირადი შემადგენლობის რელიგიური მომზადების ისლამური უნივერსიტეტი (მოქმედებდა საშუალო სკოლის შენობაში); სერჟენ-იურტი - ფორმირების საბაზისო ბანაკი (გამოიყენებოდა ,,იჩკერიისა და დაღესტნელი ხალხების კონგრესის” შეიარაღებულ ფორმირებებთან ერთობლოვად), რელიგიური სკოლა; ძველი ატაგები - დაუდგენელი ობიექტი, რომელსაც აკონტროლებდა ზელიმხან იანდარბიევი; ელისტანჯი - შარიათული გვარდიის ახალგაზრდობის მოსამზადებელი სასწავლო ცენტრი.