ბავშვთა თამაშია. თითოეულ მოთამაშეს სალა ქვა აქვს; ერთ ალაგზე დგამენ რგვალ ქვას (კოჭს), სადაც ჩამწკრივდებიან მოთამაშენი და მორიგეობით გადაისვრიან თავიანთ ქვას; თამაშს იწყებს ის ყმაწვილი, რომლის ქვაც უფრო შორს იქმნება. თანდათან ურტყამს თავის ქვას სხვის ქვებს, ბოლოს კოჭს მიარტყამს და გადააგორებს; კოჭის განვლილ მანძილს ფეხით გაზომავს და დაითვლის. თუ მოთამაშემ, ვინიცობაა, ვერ მოარტყა, ამ ხელზე თამაშის უფლებას კარგავს და იცდის, სანამ ჯერი მის ქვას მოუვიდოდეს.
Source: ბერიძე ვუკოლ. სიტყვის კონა იმერულ და რაჭულ თქმათა; Беридзе В. Грузинcкiй (картскiй) глоссарiй. С.-Петербургъ, 1912.
to main page 
top of page