ჭიანჭველა, აბრეშუმის ჭიას ემტერება; ამით მეაბრეშუმენი ისე არიან დაშინებული, რომ ნამდვილ სახელს არ ახსენებენ და უსულოს უწოდებენ; ლოცვაც იციან უსულოს წინააღმდეგ:
- „ავითაო, შავითაო, შავი მოვა შავითაო, შავი მისი ჯარითაო, შავსა პირი ავუხვიე შავი აბრეშუმითაო, უსულო, უგულო, წელით მოწყვეტილითაო; ფუჲ იარე, ფუჲ იარე, ცხრა მთაჲ გადაიარე“.
Source: ბერიძე ვუკოლ. „სიტყვის კონა იმერულ და რაჭულ თქმათა“; Беридзе В. Грузинcкiй (картскiй) глоссарiй. С.-Петербургъ, 1912.