ორგო

1. იმერ.

   სარქველი (პ. ჯაჯან., IX, 259).

   See also: ოგრო, როგო
2. აჭარ.

   წისქვილის ქვის მოყვანილობის ხე ან ქვა, რომელსაც სასიმინდის (ან სხვა ნაგებობის) ბარჯგებს ჩამოაცმევენ თავზე, ხოლო მის ზევოთ საძირკველს დაადებენ (პ. ჯაჯან.).

   See also: ბარჯგი
   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.