დუზ-ი

1. ფშ., ქიზიყ., იმერხ., ქართლ.
   Turk. düz

   სწორი ზედაპირის ადგილი (ვაჟა, მც. ლექს.); ვაკე, სწორი მინდორი (ს. მენთეშ.); სწორი (ნ. მარი, 50; შ. ძიძ., ქრესტ.); დიდი ვაკე, ტრიალი მინდორი (თ. სალარ., ალგ., 86).

2. ზ. აჭარ.

   ჭადრაკივით სათამაშოა, საკმაოდ რთული და ინტერესის აღმძვრელი (შ. ნიჟარ.).

   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974