ერ, ერ-ი

1. გურ., აჭარ.

   რიცხვითი სახელი ერთი, ირიბ ბრუნვებში ერ. (ა. ღლ., გურ.; დიალექტ., 657).

    

   „ე რ მოზელა მიწას სამი კაცი ე რ საათს მოზელს."

2. მთიულ., გუდამაყრ.

   ძალა, შნო (ე. ვირსალ.).

    

   „მაგას იახსარ აიღებს, მაგას აქვს მაგის ე რ ი ა.“

3. ფშ.
   იერი (ვაჟა, I, ა. შან.).
   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974