თართ-ი

1. მთიულ.

   1. სუსტი, უღონო; 2. დანჯღრეული, გაწყალებული (ლ. კაიშ.).

2. ქიზიყ.

   ზუთხი, თევზების მეფედ ითვლება, უცხოა, სქელი ტყავი აქვს და მსხვილი ძვალი (ს. მენთეშ.) შდრ.; ნ. ჩუბ., დ. ჩუბ., ქეგლ.

3. მოხ.

   სუსტი, შეუძლო (ო. ქაჯ.).

   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974