ქართლ., იმერ., გურ., ქიზიყ., მესხ., ქსნის ხეობ. კოხტა, კოპწი ქალი, რომელიც გადამეტებით ინაზება (თ. რაზიკ., „ივერია“, ¹ 135, 1900; ი. ჭყონ.; ს. მეთეშ.); პრანჭია, კოპწია, თავმომწონე (ი. მაისურ.); ადამიანი, რომელსაც სიფაქიზე და სისუფთავე უყვარს (ვ. სომხიშვ.). შდრ. : ქეგლ.
Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.