კაკნატელა

1. ქართლ., მესხ.

   ხრტილი (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.); მოხარშული ხორცის ხრტილიანი ნაწილი (ი. მაისურ.); ადგილი ცხვირსა და შუბლს შორის (ა. ღლ.).

2. ფშ.

   დალეული ადამიანი თუ ცხოველი (ქეგლ).

3. კახ.

   თორნეზე დარჩენილი გამხმარი პურის ქერქი („კომუნისტი“, №157, 1968).

   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974