რიკ-ი

1. რაჭ., ქვ. იმერ.

   1 მარხილის ნაწილი; 2. კიბის საფეხური (შ. ძიძ., 212).

    

   „კიბეს სამი რ ი კ ი გაუკეთეი“.

   See also: ჭიჭილაქი
2. ფშ., ქსნის ხეობ., მთიულ.

   ცხვრის კუდი (დიალექტ., 593; ,ლ. კაიშ.); ცხვრის დუმის პატარა ძვალი (ვ. სომხიშვ.; ლ. კაიშ.).

3. ქიზიყ.

   1. უძუო ან უბალნო კუდი საქონლისა; 2. ყურძნის საწურ ნავში ტოპკირის ქვეშ ჩასაწყობი მოკლე მრგვალი ჯოხები, რომ ტოპკირი ნავის ძირს არ მიეკრას, ჭაჭამ არ გადალესოს დატკბილი (წვენი) არ დააგუბოს. რ ი კ ს ხიდსაც ეძახიან (ს. მენთეშ.).

   See also: ტოპკირი
4. ხევსურ.

   კრებითი სახელია, რამდენიმე რიკნა ერთად (ა. ჭინჭარ., 278).

   See also: რიკნა
   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.