კაკუჭ-ი

1. იმერ.

   მ ო კ ა უ ჭ ე ბ ა მოღუნვა, მოკაკვა; კ ა კ უ ჭ/ე,-ი კაკვი (ვ. ბერ.).

2. ლეჩხ.

   თავმოკაუჭებული ჯოხი (მ. ჩიქ., მ. ალავ., ზეპირსიტყ.).

   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974