რუყ-ი

1. ხევსურ.
   ფართო გამმიჯნავი ადგილი, ზოლი ორ ყანას შორის.
    

   „ამირან ჩამავიდოდა ცხენ-ოჴრის ჩამაგდებული, წამაეგება დედაი : „საით მახვ დ ა რ უ ყ ე ბ უ ლ ი?“ (ა. ჭინჭარ., 197).

2. მოხ.
   ხვნის დროს დარჩენილი ხარვეზი („კომუნისტი“, ¹187, 1968).
   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.