კანჭ-ი

1. იმერ.

   ფეხი (მ. ალავ., დ. კლდ. ლექსიკ.).

    

   „ტრუბია ღორს გამხდარ კ ა ნ ჭ ე ბ შ ი სწვდა."

2. რაჭ., ლეჩხ.

   ფრჩხილი (ქეგლ).

   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974