შორისდ. მწუხარებისა.
- "მოწინავე წყნარად და მწუხარეს ხმით დაიძახებდა: "დადაი“ და ლოყებში ცემით სხვები ბანს მისცემდნენ და პატარა ნაბიჯის გადადგმით წინ წაიწევდნენ. ამათ ლოყებში შემოკვრით და „ადაი“ სიტყვებით ცხედართან მყოფი ჭირისუფლები უპასუხებდნენ“ (ა. ყაზბ, I, 144; შ. ძიძ.,496).
Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.