საგოგავ-ი

1. მოხ., ქიზიყ., მთიულ.
   აკვნის ფეხი, რაზედაც ის ირწევა (დიალექტ., 563; ს. მენთეშ.); აკვნის ნაწილია (ს. მაკალ., მთიულ.); თითისტარის ძირის წვეტი (ლ კაიშ.).
2. ქიზიყ.
   ბარის სატერფული, ბარის ტარში შეყრილი კოტა ფეხის დასადგმელად, რომ კაცი ბარს დააწვეს და მიწაში ღრმად ჩაიყვანის (ს. მენთეშ.).
   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.