საკიდელ-ი

1. მოხ., ფშ., თუშ., ხევსურ., კახ.
   ჯაჭვი, ჩამოკიდებული კერის შუა ადგილას (ო. ქაჯ.); ნაჭა, ჯაჭვი კერაზე (ვაჟა, IV, ა. შან.); ქვაბის ჩამოსაკიდებელად კავი, რომელიც ჭერზეა მიმაგრებული რითიმე, უმეტესად ჯაჭვით (თ. უთურგ.); საალეს შუაში ჩამოშვებული ჯაჭვი (ა. ჭინჭარ., 291); შუაცეცხლზე ქვაბის ჩამოსაკიდებელი (ა. მარტ., გ. იმნ.). შდრ. : ნ. ჩუბ., დ. ჩუბ., ქეგლ.
2. რაჭ., ლეჩხ.

   1. ყველის დედა, კვეთი, საკვეთი, საყველე რძის შესადედებელი სითხე; 2. ხაოგაცლილი მაჭიკი, რომელსაც ძმარსა და მარილში ჩადებენ ერთ თვემდის, შემდეგ ამოიღებენ და ახმობენ მზეზე ან ბუხრის თაროზე (დიალექტ., 687); კვეთი, დვრიტა, რძის საკვეთი, საყველედ რძის შესადედებელი სითხე (დიალექტ., 678); რძის საკვეთი (მ. ჩიქ.).

   See also: მაჭიკი
3. ზ. იმერ.
   See also: საბნიერი
   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.